Sapo afrohesh drejt shtëpisë njëkatëshe, ku lulet e para kanë filluar të çelin e natyra të gjelbërojë, ajo që tërheq më shumë vëmendjen është buzëqeshja e Amariliz, ose siç e thërrasin të gjithë Amara. Duket sikur ajo buzëqeshje është po aq e ëmbël, e ngrohtë dhe shpresëdhënëse sa edhe vetë pranvera. Me një përqafim të gjatë dhe të çiltër, 8-vjeçarja i uron mirëseardhjen vizitores së saj të përjavshme, psikologe Mozës, ndërsa me shikimin e saj shumë miqësor dhe sytë që i shkëlqejnë, vogëlushja na mirëpret edhe ne.
Amara jeton në një fshat në periferi të Prrenjasit, bashkë me dy motrat e saj më të vogla dhe dy prindërit. Sytë e Amarës, nënës së saj dhe dy motrave rrezatojnë shpresë, por fillimet ishin shumë të vështira për prindërit e 8-vjeçares; vogëlushja kishte lindur me një kromozom më shumë.
“Kur lindi Amara isha 23-vjeçe. U bëra shumë keq kur mora vesh që vajza ishte me Sindromën Down. Kisha dëgjuar për Sindromën Down, por nuk kisha takuar kurrë një fëmijë të tillë. Ndodhi që fëmija i parë me Sindromën Down që do të takoja, ishte pikërisht fëmija që do të lindja vetë. Nuk ishte e lehtë,”- na tregon Kelvina, mamaja e Amarës.
Vitet e para ishin plot sfida. Deri në moshën 5 vjeçare, Amara nuk ka patur asnjëherë akses në shërbime të integruara; një e drejtë që duhet t’i garantohet çdo fëmije, në mënyrë që ta jetojë jetën në plotësi. Kelvina shprehet se 5 vitet e para është kujdesur vetë për vogëlushen e saj, pavarësisht se nuk kishte asnjë informacion për Sindromën Down.
“Amara nisi të ecë në moshën 3 vjeçare. Deri në moshën 5 vjeçare vajza nuk kishte marrë asnjë shërbim, përveç kujdesit që tregoja unë për të. Nuk kisha zgjidhje tjetër, duhej të bëhesha e fortë dhe të gjeja një zgjidhje. Nisa të lexoja se çfarë është Sindroma Down dhe mësova se si mund të kujdesesha për vajzën time. Kuptova që Amara ishte shumë e veçante dhe nisa ta doja edhe më shumë. Gjithçka ndryshoi për mirë para 4 vitesh, kur Amara u bë pjesë e shërbimit lëvizës të World Vision Albania. Ishte një lehtësim i madh për ne dhe një mbështetje e jashtëzakonshme për vajzën,”- thotë Kelvina, e cila ka studiuar për mësuese në Ciklin e Ulët, por që nuk e ka ushtruar profesionin e saj asnjë ditë. 33 vjeçarja na tregon se nuk ka punuar kurrë, pasi u bë nënë në moshë të re dhe i është dashur vazhdimisht të kujdeset për Amarën, por edhe për dy vajzat e tjera më të vogla. Familja jeton me të ardhurat që fiton bashkëshorti nga puna në emigrim, i cili ka një leje të rregullt qendrimi në Greqi.
Amara është shumë e dashur. I pëlqejnë përqafimet. Koha më e mirë për të është terapia e zhvillimit. Prej qershorit të vitit 2022, vogëlushja vijon të marrë shërbime të integruara në shtëpi në kuadër të projektit “Qendër Komunitare për shërbime ndaj aftësisë së kufizuar.” Projekti që financohet nga Bashkimi Evropian dhe që zbatohet nga World Vision Albania e Bashkia Prrenjas ofron shërbime të integruara për Amarën dhe 179 fëmijë dhe të rinj të tjerë me aftësi të kufizuara në bashkinë Prrenjas.
Amara shkon çdo ditë në kopësht, bashkë me motrën e saj Azalean. Thotë se i pëlqen të luajë me shokët e shoqet dhe të mësojë gjëra të reja. Vitin tjetër, për Amarën nis një rrugëtim i ri. Vogëlushja do të ulet për herë të parë në bankat e shkollës.
“Amara është shumë bashkëpunuese, e dashur dhe e zgjuar. Njeh ngjyrat, figurat gjeometrike, frutat, kafshët. Formon pazëll të thjeshtë dhe të ndërlikuar, madje arrin edhe të shkruajë shkronjat A dhe M duke i shoqëruar me fjalë të ndryshme. I pëlqen të përfshihet në lojëra të ndryshme me bashkëmoshatarët e saj,”- thotë terapiste Moza, teksa na tregon për progresin e Amarës.
Dëshira e Kelvinës për vajzën e saj, është që Amara të jetë e pavarur dhe ta jetojë jetën në plotësi. Kjo bëhet e mundur vetëm duke krijuar një mjedis gjithëpërfshirës, ku fëmijët me Sindromën Down ndjehen të mirëpritur dhe të mbështetur. Amara fal shumë dashuri dhe dashuria e saj është e çiltër. Edhe ne si shoqëri duhet t’i japim Amarës vëmendjen, përkujdesin, mundësitë dhe dashurinë që meriton.
