I vendosur në Galerinë Kombëtare të Artit në Uashington, DC, portreti i Ginevra de’ Benci është piktura e vetme e Leonardos e shfaqur publikisht në hemisferën perëndimore. Është një nga veprat më të hershme të Leonardos, e përfunduar kur ai ishte në fillim të të 20-tave dhe tregon disa nga metodat jokonvencionale që do të përdorte gjatë gjithë karrierës së tij. I frymëzuar nga bashkëkohësit e tij veriorë, Leonardo theu traditën duke e përshkruar gruan e re solemne në një pozë prej tre të katërtat dhe jo në profilin e zakonshëm, dhe kështu ai mund të ketë qenë artisti i parë italian që pikturoi një kompozim të tillë. Ai vazhdoi të përdorte pamjen prej tre të katërtat në të gjitha portretet e tij, përfshirë Mona Lizën, dhe shpejt u bë standardi për portretet, aq i kudondodhur saqë shikuesit e marrin si të mirëqenë sot. Leonardo gjithashtu mund të ketë përdorur gishtat e tij kur boja ishte ende ngjitëse për të modeluar fytyrën e Ginevra, siç sugjerohet nga gjurmët e gishtërinjve që gjenden në sipërfaqen e bojës.
Në anën e pasme të pikturës, një kurorë dafine dhe palme rrethon një degëz dëllinjë ( ginepro në italisht – një lojë fjalësh për emrin e personit), dhe një rrotull që mban frazën latine “bukuria zbukuron virtytin” ndërthur secilën prej florës. Pamja e cunguar e anës së pasme sugjeron se piktura mund të jetë prerë në fund, ndoshta për shkak të dëmtimit nga uji ose zjarri. Disa studiues spekulojnë se portreti në pjesën e përparme do të kishte përfshirë duart e Ginevrës dhe propozojnë që një studim me pika argjendi të krahëve dhe duarve të vendosura në Kështjellën Windsor mund të ketë shërbyer si një vizatim paraprak.
syri.net
