“Unë kurrë nuk kam gjetur askënd që nuk donte të më ndihmonte”, thoshte Steve Jobs 22 vjet më parë.
“Nëse u kërkoja ndihmë … i telefonova Bill Hewlettit kur isha dymbëdhjetë vjeç: Përshëndetje, unë Unë jam Steve Jobs, jam dymbëdhjetë vjeç, jam nxënës në shkollë të mesme, dua të ndërtoj një numërues frekuencash, dhe unë doja të dija nëse keni ndonjë pjesë rezervë që mund të ma jepni”. Ai qeshi, dhe më dha pjesë këmbimi, dhe më ofroi një punë atë verë në Hewlett-Packard … dhe unë fluturoja”.
“Unë kurrë nuk kam parë a dëgjuar, asnjë person, që më ka thënë jo apo më ka mbyllur telefonin, kur e kam marrë. Thjesht kërkoja. Dhe kur njerëzit më kërkojnë, përpiqem t’u përgjigjem, që të shlyej atë borxh mirënjohjeje. Shumica e njerëzve kurrë nuk e ngrenë telefonin dhe të telefonojnë dhe të kërkojnë. Shumica e njerëzve kurrë nuk KERKOJNE, dhe kjo është ajo që ndan ndonjëherë njerëzit që bëjnë gjëra nga njerëzit që vetëm ëndërrojnë për to”.
