Me 300 ditë me diell në vit, Shqipëria paraqitet si destinacion tërheqës në të gjitha stinët. Me këtë fjali e përditshmja italiane Il Sole 24 Ore nis një artikull për Shqipërinë, e cila përmbledh disa nga qytetet më në zë të vendit tonë, në formën e një reportazhi për të tërhequr turistë.
Tiranë
Zgjedhja e Tiranës, kryeqytetit të Shqipërisë, si fazë fillestare e udhëtimit, ju lejon të perceptoni një paraqitje të shkurtër të shenjave të një rilindjeje urbane që fokusohet në bukurinë dhe në hapësirat ku jetoni. Duke ecur nëpër rrugët e qendrës ju mund të vlerësoni zonat e gjelbra, pastërtinë e rrugëve, gjallërinë e banorëve të ulur në tavolinat e barit, edhe falë kohës së aperitivit. Nga kati i 23-të i Plaza Hotel ju mund të shijoni një pamje të veçantë mbi të gjithë qytetin dhe sheshin e madh të dedikuar për heroin kombëtar Gjergj Kastriot, i njohur si Skënderbeu.
Bunkart 2
Në një pozicion pak të izoluar në lidhje me sheshin e madh të Skënderbeut do të hasni në Bunkart 2, një ish-bunker i shndërruar në një muze. Kubeja e sapo ndërtuar, e ngjashme me ato të qindra mijëra bunkerëve të shpërndarë në të gjithë Shqipërinë, të ndërtuar për terrorin e sulmeve bërthamore në diktaturë, përfaqëson përkujtimin e viktimave të komunizmit. Secili prej 24 dhomave nga të cilat struktura është e përbërë, e lidhur me tunele drejtpërdrejt në zyrat e ministrit të brendshëm, zbulon sekretet e sigurisë dhe policisë politike, të famshmit “Sigurimi”, si dhe metodat e përdorura. Dhoma e fundit është ajo e dedikuar për ministrin, e kompletuar me një tualet dhe të pajisur me vegla pune.
Pallati i Mbretit
Gjithashtu me vlerë për një vizitë në Tiranë është Pallati i Mbretit ose siç quhet ndryshe Pallati i Brigadave. Konceptuar nga Giulio Bertè në vitin 1936 për mbretin shqiptar Ahmet Zogu dhe më pas i kompletuar nga Gherardo Bosio në vitin 1941, është i vetmi pallat mbretëror që nuk ka qenë i banuar, por është përdorur vetëm për pritjet institucionale. Në 1400 metra katror, pallati ruan në dhomat e përfaqësimit dhe të jetës së përditshme orendi të dizajnuara tërësisht nga Giò Ponti: një gjurmë e arkitekturës italiane të kohës në Shqipëri.
Berat
Nëse nga Tirana do të kaloni në zonën qendrore, duke kaluar për rreth njëqind kilometra në zonat rurale, ku prodhohen dhe shijohen ullinj të shkëlqyeshëm dhe verë tradicionale, ju arrini Berat-in të shpallur Trashëgiminë Botërore të UNESCO-s. Në të djathtë dhe të majtë të lumit Osum, që e kalon atë pingul, shikimi humbi në “mijë dritaret” që pasqyrojnë dy rrethet e Goricës (të krishterë) dhe Mangalemit (musliman) të lidhur me një urë që mund të kalojë në këmbë: shtëpitë me çatitë e pllakave të kuqe të grumbulluara me njëri-tjetrin që gjenden edhe në kështjellën e Beratit. Këtu mbahet muzeu ikonografik i Onufrit. Përtej mureve të kalasë qëndrojnë malet shqiptare që ende kanë majat e mbuluara me borë në fund të marsit.
Drejt detit të Vlorës
Thirrja e detit është e fortë, prandaj kthehemi në drejtim të Vlorës duke na shtyrë në Jug. Rrugët nuk janë ende krenaria e Shqipërisë, por kjo lejon, nëse nuk nxitoni, të vëzhgoni dhe kapni shumë detaje: shumë njerëzit në anën e rrugës, ndoshta duke pritur për një autobus ose një udhëtim. Çifte të moshuar të veshur me rroba festive ose familje të vogla që përshëndesin një anëtar duke u larguar me një valixhe. Nuk është e pazakontë që të vijnë karrocat e tërhequr nga gomarët dhe barinjtë me kopenë e tyre të vogël të deleve dhe dhive. Dhe pastaj shitësit që shesin fruta dhe perime që prodhojnë. Valona ose Vlora, port i Shqipërisë, është absolutisht kryeqyteti i bregdetit shqiptar të Jugut. Më afër Italisë sesa në Tiranë, Vlora është një qytet që mbikëqyr detin Adriatik, me një plazh me rërë dhe mbart me një rrugë të gjerë të mbjellë me palma në të cilën ndërtesat e mbushura me njerëz të ndërtimeve të fundit me disa kate dhe restorante të të dyja, si kuzhina tipike ashtu edhe ndërkombëtare.
Apollonia
Zona arkeologjike e Apollonisë, e vendosur në fshat rreth qytetit të Fierit, është interesante. Këtu me ndihmën e një udhërrëfyesi është e këndshme të imagjinohet jeta në një qytet antik të origjinës ilire, i dedikuar Apolonit, zot i diellit dhe mbrojtës i kolonive, në shekullin e 3 para Krishtit. C. një protektorat romak. Në sajë të pozitës së saj strategjike, civitas libera et immunis përjetoi një periudhë lulëzimi të lirisë së madhe derisa një tërmet, në shekullin e 3-të, e detyroi braktisjen e qytetit, i cili mbeti një qendër kishtare deri në shekullin e 5-të për të zhdukur më pas nga burimet e shkruara.
