“Është thelbësore të mbrohesh kundër asaj që ofrohet më së shumti në treg. Dhe për ta bërë këtë ju duhet durim në të jetuar, i cili konsiston në gjetjen e kohës për të jetuar. Ky është ushtrimi i vetëm i vërtetë i lirisë sonë “. Këto janë fjalët e Josè Pepe Mujica, ish-president i Urugay dhe një person me rëndësi ndërkombëtare për veçantinë e presidencës së tij, pesë vite që shënuan një pikë kthese në vendin uruguaian. Tashmë i tërhequr nga skena politike, pasi hoqi dorë nga pensioni i shtetit ai po kalon ditët e tija në fermën e tij modeste në një fshat të Uruguait.
Por ai ishte gjithashtu një shembull edhe për botën. Këtë e demonstroi edhe sot, si mysafir në Teatrin Palladium në Romë për të prezantuar librin e tij “Lumturia në fuqi” ku u takua studentë të shumtë. Ai foli për kapitalizmin, kulturën dhe rëndësinë e lirisë, një shprehje të drejtpërdrejtë të lumturisë, një temë shumë e dashur për të. “Të gjitha qeniet njerëzore janë të lira, vazhdoi Mujica, por është thelbësore që ata të përdorin vullnetin e tyre të lirë. Për shembull, kur punoj, sepse kam nevojë për të, nuk jam i lirë. Megjithatë, kur bëj diçka që më pëlqen, atëherë unë jam lirë “.
Për Mujica është e gjitha ka të bëjë me mënyrën se si ne merremi me botën: ose duke iu nënshtruar rregullave të tregut, sistemit dhe materializmit, duke u bërë skllevër, ose duke u përpjekur të shkëpusim veten nga e gjithë kjo: “Nëse nuk mund ta ndryshoj botën, unë mund të ndryshoj sjelljen time personale dhe këtë mund ta ndryshoj duke punuar për ndjekjen e lumturisë sime”.
Prandaj, kjo është një luftë individuale. Një luftë që duhet të ketë vetëm një rezultat, një qëllim: lumturinë.
“Revolucioni i informacionit që ka prekur botën tonë, paralajmëroi ai, do të ketë pasoja të rënda institucionale në formën e demokracisë që do të kemi në të ardhmen, ashtu siç e ka tashmë në kulturën, universitetet dhe sistemin shkollor”, thotë ai.
Mesazhi i fundit drejtuar të rinjve dhe atyre që po përgatiten të jetojnë dinamikën e botës dhe shoqërisë sonë ishte: “Jeta është një mrekulli, të qenit i gjallë është një mrekulli. Dhe ne nuk mund të jetojmë të shtypur nga tregu që na detyron të blejmë, vazhdimisht më shumë. Gjithashtu sepse ne nuk paguajmë me para, por me kohën e jetës sonë “. (huffingtonpost)
